KİM UTANSIN?

İlk defa yázıyorum. Saat gecenin üçü. Ve yazmama
sebep olan uyku uyutmayan o çocuk. Çocuklar konusunda
ne kadar hassas olduğumu yakınlarım bilirler. Normalde
koca koca insanların dilenmek için çaldığı iş
yerimizin kapısını bu sefer bi kız çocuğu çaldı. Elinde el
örgüsü gül gibi bişey vardı. Sanırım bu bi anahtarlıktı.
Abla bunlardan satıyorum alır mısın dedi. Üzerimde hiç
nakit para yoktu. Suratım düştü kötü hissettim. Çocukta
kötü bi izlenim bırakmamak için tebessümle birlikte ablacım
benim hiç param yok ki dedim. Gözlerini kıstı hafifçe
gülümsedi boynunu yana eğdi. Bi içerdekilere de
göstersem ablaaa. Hay aksi kimse yok ki gazetede. Peki
o zaman bi su içebilir miyim yoruldum da biraz susadım
abla dedi. O an ömrümden ömür gitti. Omuzlarım öyle
ağırlaştı ki. Seni nası yorarlar çocuk. Aldım içeri suyunu
verdim. Teşekkür etti. Mehmet tarman ilkokulunda okuyormuş
isim hafızam çok kötü adını hiç hatırlayamıyorum.
Çok minik gözüküyordu ama 7. Sınıfa gidiyormuş
bu küçük cılız kız. Öyle de temiz akıllı bişeye benziyordu
ki. Gözlerinin içi parlıyordu. Bu soğukta para kazanıp eve
ekmek götürme derdinde.. Pekiiiiii normal bişey mi bu
çocuğun kapı kapı gezip para kazanmaya çalışması. Allah
korusun başına bişey getirse bu insan görünümlü caniler.
Yok mu örneği. Kusura bakma memleketim çoooookkk.
Normal gelmesin efendim normal değil. Küçücük bi kız
çocuğunun bu ayazda bu soğukta kapı kapı gezip de para
kazanmaya çalışması da rica ediyorum normal gelmesin.
Biz çocuklarımızı bakkala göndermeye korkarken bu
kızın bu yaşta evine ekmek götürmeye çalışması normal
gelmesin. Evinde ders çalışması lazım bu yavrucağın. Şımarması
lazım sevgiyle şımartılması lazım. Annesinin
önüne oturup saçlarını taratması lazım.. Kinder çikolatanın
içindeki kodu bulamayıp ağlaması lazım..
…
Hani bir söz vardır derdimi dinledim, derdimden iğrendim…
derdini gördüm, derdime imrendim… Ben derdimden
utandım. Allah bilir ne derdin var senin çocuk.
Belki babası yok bilemiyorum. Dondum kaldim çocuğun
önünde. Küçüldükçe küçüldüm. Tek bildiğim önümde
kocaman bir ayıp olduğu. Çok mu derdiniz var efendiler.
Hangisi bu çocuğun omuzlarındaki yükten daha ağır ki.
Ya da ‘ne kadar’ ağır ki? Şimdi soruyorum kim utansın?
Insanlık diyemem insanlığın suçu yok. Insanlığı var eden
biz insanlar. Utanın insanlar. Ben yazarken gözyaşlarımı
tutamıyorum. Siz izlerken vicdanınız sızlamıyor mu? Azıcık
görün etrafınızdakileri azıcık sahip çıkın. Herkes yanındakini
görse elinden geldiği kadarıyla yardım etse!
Edemiyorsa da edebileceklere haber etse muhtaç insan
kalmayacak. Çocuklar perişan olmayacak. Küçücük yaşta
yüzleri solmayacak. Çocuklarına sahip çık memleketim
soldurma yavrularını. Geleceğine sahip çık. Ve sor, düşün
utanacak başka neler var?

#selmakösedağ