ANNE VE BABA ORTAK TAVIR SERGİLEMELİDİR

En iyi gozlemlefikleri  kişiler ise  anne ve babalar dır. Yaptığı etkili gözlemler sonucunda çocuk ; anneyi ve babayı nasıl kullanabileceğini,onlardan  nasıl yararlanabileceği  çok çabuk öğrenir.

 Çocuğun belli bir davranışının bazen hoş görülmesi bazen de aynı davranışım ceza almasına sebep olması çocukta cezanın anlamı ve suçun niteliği hakkında  kuşkular uyanmasına neden olur. Ebeveynler mutlaka eğitim konusunda aynı görüşe sahip olmalıdır .Baba çocuğa ceza uyguladığını anne çocuğu kucaklayıp sevmemelidir.

 Ebeveynler çocuklarına karşı bazen çok hoşgörülü bazen katı  bazen demokratik bazen de vurdumduymaz  davranabilmektedir. Bu durum çocuğun kafasını karıştırmakta hatta bu tutarsızlık ebeveyn arasında da görülmektedir .  Bu dengesiz davranış tutumlar kişilik bulunmasına engel teşkil etmektedir.

Böyle bir ortam da yetişen çocuk  hangi davranışı nerede ne zaman yapacağını kestiremez. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu algilayamaz.

Çocuk;  kendini kanıtlamak ve dikkatleri üzerine çekmek için ürkek ,yumuşak huylu,ılımlı ,söz dinleyen kişilik yapısı ya da kendi benliğini ve bağımsızlığını gösterebilmek için kavgacı ,çabuk kırılan öfkelenen tepkisel bir kişilik yapısı sergileyebilir. Dengesiz,tutarsız ve kararsız ebeveyn tutumlari  çocuğun kişilik gelişimini baltalar. Çünkü çocuk herşeyi “neyi ,nerede,ne zaman ve nasıl yapmalıyım ?” Sorusuyla okadar meşgul olur ki  o yapmaya kalkana kadar başkaları çoktan eyleme geçmiş olur . Sonuç olarak kişilik gelişimini sağlamak için oldukça üzün zaman harcar .

Sonuç olarak kaliteli bireyler yetiştirip topluma kazandırmak ebeveynlerin birinci vazifesidir.. Anne baba tutumu anne ve babanın psikolojik eğilimleri doğrultusunda gelişen onların bilinç dışı  gereksinimlerini yansıtan davranışlardır.  Doğru ebeveyn olmak doğru çocuk yetiştirmek için en büyük etkendir.