ÜRETİM…ÜRETİM… ÜRETİM.!..

Değerli okurlarım,
Milattan asırlar önce Mezopotamya
da ( Bugünün Suriye ,Irak toprakları
Fırat ve Diçle ırmaklarının arası)
başlayan üretim serüveninde;
Siz hiç öküzlerin koşulu olduğu karasabanla,
atların koşulduğu pullukla,
ve 1940 lardan itibaren de yıllarca
traktörle üretim için çalıştınız mı?
Siz hiç, kömür yakan körüklü ocağın
karşısında demiri ısıtıp yine demir
çekiçlerle demiri döverek şekil verdiniz
mi? Siz hiç alimünyum levhayı
elinize aldığınız makasla kesip soba
ve borusunu yapıp evleri ısıttınız
mı?.Siz hiç koyunları kırklıkla kırkıp
yününü yıkayıp ip yaparak kendinize
aile bireylerine giysi ördünüz mü?
Siz hiç elinizde kazma kürek maden
ocaklarında yerin bilmem kaç metre
derinliklerinde kömür, demir, çinko
madeni kazıdınız mı taş ocaklarında
yapılar için taş kestiniz mi?Siz
hiç Cumhuriyetimizin kuruluşundan
sonra milletin paralarıyla yaptırılan
ve beceriksiz siyasiler tarafından
özelleştirme adıyla satılan fabrikalarımızın
herhangi birinde tezgahtarlık,
işçilik, kalfalık ustalık yaptınız mı?
Siz hiç Elinde çapası, kazması, küreği
ile sulanabilen yerlerde sebze
yetiştirip, meyve ağaçlarından
meyve topladınız mı ,ekmek parası
için kilo kilo pazarda soğuk sıcak
demeden sattınız mı?Siz hiç gelişen
teknolojinin sayesinde her hangi bir
atölyede yada fabrikada makinalarla,
bilgisayarlarla öretim için çalıştınız
mı?Bu ülkenin evlatlarından hangisine
sorsak. Övünerek, gururlanarak
anlatırlar. Bazen ayakkabımız yoktu,
çarık giyerdik, kara lastik çıktı, yamyam
çarığı çoğaldı diyerek.Öküzlerle,
atlarla, üretim yapar kağnı ve at
arabalarıyla taşımaya çalışırdık diye
anlatırlar. Kimi direksiyon başında,
kimi makine tezgahında geçen yıllarını..
Elhamdülillah evimizi geçindirir,
çoluğumuzu çocuğumuzu yetiştirmeye
çalışırdık diye şükrederler..
Çünkü kazancımız alnımızın teriydi,
helal kazançtı ,emeğimizin karşılığıydı
diye de eklerler. Ne mutlu ki o
şekilde yada gelişen teknoloji sayesinde
her alanda alnının teriyle helal
kazancıyla ev geçindiren insanlarımıza..
Ne mutlu bulundukları mevkide
,makamda devlet malını koruyarak
helal kazançla akşam sofrasına
oturanlara..Ne mutlu ki yaptığı işin
karşılığını alırken adaletli hakkaniyetli
davrananlara.. Bu insanlar mutluydular,
bu insanlar gururluydular, bu
insanların içlerinde sevgi doluydu.
Bakın Şair Abdurrahman Karakoç
bir şiirinde;Zaman yoktur ekip, dikip
sürmeyeHam topraktan helal mahsül
dermeye,Bir tek gönül kafi gelir girmeme,
Konağı sarayı size bıraktım…
Kime ait bilmiyorum ama bir başkası
da Ne koç yaymaca var,
Ne inek gütmece,
Ne yığın yığma var
Ne tırmık çekme..
Ne tokat yeme var,
Ne de bir tekme
Ama mutlu değil bizim çocuklar..
Çünkü domates, patates, soğan
satarak milletin parasıyla fabrikalar
kuran bir ülke durumundan, fabrikalarını
satarak soğan ,patates alan bir
ülke durumuna geldikleri için üzgünler.
Yinede her şeye rağmen;.
Evet ülkemizde üretim kolaylaştı,
makinalaştı, hatta robotlar gelişti,-
birçok işler bir düğmeye tıklamakla
bitirilecek duruma geldi.. Ama buna
rağmen özellikle tarımda üretimimiz
düştü düştü. Yabancı ülkelerden et
alıyoruz, koyun keçi alıyoruz, sığır
alıyoruz, sebze meyve ve tahıl alıyoruz..
Makine alıyoruz.. Otomobil
alıyoruz uçak alıyoruz.. Alıyoruz da
alıyoruz.. Çünkü 20 senedir fabrikalarımızı
sattık, verimli arazilerimizi
sattık, güzel yapılarımızı sattık.. Sattıkta
sattık.. Şimdide kalanlara göz
dikmeye başladık.. İşte o nedenlede
üreten ülke konumundan tüketen
ülke konumuna geldik.. Değerli okurlarım,
Ne olursa olsun, siyaseten
bu ülkeyi kimler yönetirse yönetsin
bizler üretimden, üretimden. Evet
ÜRETİMDEN vaz geçmemeliyiz..
Üretmeliyiz, bir acuç buğdayda olsa,
bir kilo sebzede olsa, bir toplu iğne
yada bir makine, bir silah, bir uçak
ta olsa üretmeliyiz.Üretmek için çalışmalıyız..
Kalın sağlıcakla.

SEÇİLMİŞ SÖZLER

Kainatta ilk işlenen günah KİBİRDİR.
KABİL kendini HABİL den çok üstün gördüğü için
Onu öldürmüştü.
O yüzden BİZ İNSANLAR,
Yolda karton kağıt toplayan çocuklarla,
Çörden çöpten ekmek yiyen insanlarla eşitiz.
Kimse KENDİNİ BİR HALT SANMASIN