Allah’ın Dilsiz Kulları

“Rabbim der ki; hayvanlar benim sessiz kullarımdır, şimdi zulme susuyorlar ama hesap günü konuşacaklar.”

Hayvanlara eziyet benim için insan öldürmekle eşdeğer. Çünkü onlar kendilerini savunamayan aciz kullar. Bir hayvana eziyet edildiğini değil görmek, duymak bile içimi sızlatıyor. Hayvanlara karşı öyle bir sevgi var ki içimde nasıl bir anne; yavrusunun teline zarar gelse, canından can gitmiş gibi hissediyorsa ben de köpeklerin, kedilerin, kuşların kısacası hayvanların teline zarar gelse canımdan can koparıyorlar, içim sızlıyor. Hayvan sevgisi her insana nasip olmuyor maalesef. Yazık ki insanların çoğu bu sevgiden mahrum. Köpekler insanlara saldırıyor diye sokakta her gördüklerinde bir tekme sallıyor, taşlayıp kovalıyorlar. Köpekler, insanlara saldırıyor evet ama neden? Bizler üzerimize düşeni yapmadığımız için… Çuvallar dolusu ekmek israf ediyoruz, çöp kamyonlarının içi artan yemeklerle dolup taşıyor. Halbuki o ekmekleri, yemekleri israf etmek yerine sokaklarda bir köşe başına koysak yanına bir kap su iliştirsek Allah’ın emanetlerine sahip çıksak bu tatsızlıklar yaşanmaz. Bu dünya sadece bizim için yaratılmadı, hem hayvanların alanlarını işgal ediyor onların yaşam alanlarını kısıtlıyor sahip çıkmıyoruz, hem de içgüdüsel davranışlarından dolayı onlardan nefret ediyoruz. Birazcık merhamet, biraz da sorumlulukla bu dünya onlar içinde daha yaşanılası hale gelebilir. Onlar bize emanet, emanete ihanet etmeyelim.