DENK DURURKEN DEPİK YEDİM EŞEK’TEN
Denk dururken depik yedim eşekten
Medet umdum çalgıcıdan köçekten
Arı olup bal topladık binbir çiçekten
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Düğünde dernekde çaldım oynadım
Elin ateşinde piştim kaynadım
Gördüğüm rüyayı şerre yormadım
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Hayatın peşinde koştum yoruldu
Bulanık su iken aktım duruldum
Darda kalıp yılanlara sarıldım
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Hedefim gökteki büyük yıldızdı
İnsanları aldatan parlak yaldızdı
Doğruları yazınca eğriler çok kızdı
Hayatta kimseye yaranamadım.
Deri çürür diye atamadım tuz
Devenin üstünde daladı kuduz
Nöbet tutup kaldım gece uykusuz
Yinede kimseye yaranamadım.
Darda kalıp sığınmadım yalana
Hayatta uymadım sinsi plana
Kılıf buldum minareyi çalana
Yinede kimseye yaranamadım.
Dostun arkasından kazmadım kuyu
Sayısız geceler böldüm uykuyu
Herkese besledim samimi duyguyu
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Doğru söyledim doksan köyden kovuldum
Gazel olup rüzgarlarda savruldum
Elin ateşine yandım kavruldum
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Set olup önledim çağlayan seli
Hakkımdan vazgeçtim dediler deli
Kendim aç gezerken doyurdum eli
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Her geçen dokundu kanadı yaram
İleri geçmedim gelmeden sıram
Çalmadım çırpmadım yemedim haram
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Ben her şeyi beklemedim devletten
Aç kalsam da istemedim namertten
Hep üstüne gittim korkmadım dertten
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Turap oldum sevdiğimin yoluna
Taş atmadım yaş ağacın dalına
Göz dikmedim onun bunun malına
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Çok kızınca vurdum kendi kendime
Seller gibi yüklenmedim bendine
Aşırmadım getirince bir dengine
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Çüş deyince depik yedim eşekten
Hep çalıştım gün çalmadım felekten
Kurur diye su almadım gölekten
Yinede hiç kimseye yaranamadım.
Buyruk dedim boyun eğdim fermana
Yaratandan korktum kıymadım cana
Reddetmedim yol gösterdim sorana
Yinede hiç kimseye yaranamadım.