DİN VE İSLAM NEDİR?

Din, Allah’ın gönderdiği ve uyulmasını istediği ilahi hükümlerdir. Yani vahydir. İslam da gönderilen dinin adıdır.
Bakalım ve vicdanımıza soralım. Dini gönderen kim? Sadece Allah. Peygamber var mı? Hayır. Melek var mı? Hayır. Veli, evliya, şeyh, âlim, hoca, mezhep, tarikat, cemaat… vb. var mı? Hayır. O zaman dini ve İslam’ı iyi anlayacağız. Dini gönderen sadece Allah ise ki evet o zaman dinde söz sahibi sadece Allah’tır. Peygamber, melek, veli, evliya, şeyh, alim, hoca, mezhep, tarikat, cemaat dinin ortağı değildir ve ne ekleme yapabilir ne eksiltme yapabilirler. Ne haram koyabilir ne de sevap. Bu yetkiler sadece Allah’a aittir.
Peki, başta Peygamber olmak üzere mezhepler, tarikatlar, şeyhler, kutuplar, hocalar, âlimler, cemaatler ne yapar? Onlar sadece dini eksiksiz ve fazlasız tebliğ eder, duyururlar. Kur’an’da olmayan haramı haram diyemezler, Kur’an’da olmayan, başta ibadet olmak üzere herhangi yemek, içmek, giymek, helal, haram, şunu yaparsanız şu kadar sevap, sunu yaparsanız şu kadar günah diyemezler. Sadece Kur’an’da olan helalı sevap, Kur’an’da olan haramı, günahı haram diyebiliriz. Allah’ın dışında her kim olursa yetkisi budur.
İyi de bazı şeyler Kur’an’da açıklanmamış kim diyor onu. Allah mümine lazım olan her şeyi eksiksiz açıkladım diyor. Var mı ötesi? Demek ki bize düşen görev Allah’ın emrine uymak yoksa aklımıza düşen her ne ise onu Kur’an’da aramak veya vehimleri din zannedip bunlar Kur’an’da yok, öyleyse bunlar da dindir demek Allah’ın kabul etmediği düşüncedir. Bak bak, hele rafizi, hele seni harici seni, gördün mü? Vahhabiyi veya böyle çok çıktı ehlisünnet dışı bunlar, demek bizi kurtarırsa iyi, yok ama gerçekler Allah’ın Kur’an’da açıkladığı ise biz buna iman ettik gerisi hayalden öteye gitmez. Birilerinin rütbesi makamı varmış önemli değil, Allah’ın Kur’an’da ki vahyi elimizde mi tamam. Güneş balçıkla sıvanamaz. Biz âcizane şunu savunuyoruz. Delil Allah’ın vahyi Kur’an, eğer başkaları da Kur’an’ın yanında diğerleri de delil diyorsa, Kur’an’da buna Allah müsaade etmiyor, etmiyor, etmiyor.
Allah Kur’an’da defalarca düşünün, aklınızı çalıştırın, tefekkür edin derken, bunca ayetler ortada iken, Kur’an’ı dinin kaynağı olarak yeterli görmeyenler elbette Kur’an dışı izahlarla insanları meşgul edecekler ve sadece Allah’a değil, Allah’la birlikte birçok şeylere teslim olmayı savunacaklardır. Bunlara kanan, avunan, uyuyan bir sürü kalabalıkta çoklu dini Allah’ın dini zannedeceklerdir. Ayetler konularına göre kitabın içinde sunulmuştur. Din konusunda helal, haram, yasak, sevap, günah neyse yalnız ve yalnız Allah’ındır. Yetki, otorite, güç, hükümdarlık Allah’ın dışında kimsenin değildir.
DİNİN KAYNAĞI NEDİR?
Acaba dinin kaynağı sadece Kur’an mıdır? Yoksa anlatılanlar gibi Edille-i Şeriyyede anlatılan kitap sünnet icma-i ümmet kıyas-ı fukaha da dinin kaynağımıdır?
Kur’an dışındaki dini anlatan kitapları ilmihalleri incelersek dini deliller, edille-i şeriyye dini hükümlerin çıkarıldığı kaynak delil olarak anlatılır. Yani İslam dinine ait hükümler helal, haram, namaz, oruç, iman, amel, zekât abdest, gusül, Allah’a iman ve şirki bunları kim anlatır? Yetki kimin tekelinde olmalı? Kur’an’da ki hükmü nedir? Bunları inceleyip Kur’an’dan cevaplar vermeye çalışacağız inşallah.
Önce dini anlatan kitaplardaki Edille-i Şeriyye nedir, onları açıklayıp, sonra da incelemeye başlayalım. Pek çok kitapta var anlatılır, öğretilir, uygulanır.
1) Kitap: Allah’ın gönderdiği Kur’andır.
2) Sünnet: Hz. Peygamberin sözleri, yaptığı işler ve yapılmasına müsaade ettiği dini konular diye anlatılır.
3) İcma-ı ümmet: İslam müçtehidlerinin dini meselelerde ortak görüş birliğinde olmalarına denir.
4) Kıyas-ı fukaha: Kitap (Kur’an) ve sünnette bulunmayan bir konu hakkında, kitap ve sünnetteki benzerine bakarak hüküm vermektir.
Bunlar genel olarak dini anlatan kitaplarda ilmihaller ve namaz hocası adlı kitaplarla, diğerlerinde yazılanlar ve
anlatılanlardır. Fakat bazı başka kitaplarda da iki tane denir.
1)Kitap
2)Sünnet
Bu kaynakların dışında hiçbir esastan veya beşeri konudan İslami bir hüküm alınamaz. Kıyas ve icma denilen iki kaynakta kitap ve sünnete dönülür. Kıyas ve icmaa kaynak olamaz denilir.