DİNDE ÖLÇÜ VE SINIR 7

“De ki: Ey insanlar! Size Rabbinizden hak
Kur’an gelmiştir. Artık kim doğru yola gelirse
ancak kendisi için gelecektir. Kim de saparsa,
o da ancak kendi aleyhine sapacaktır. Ben sizin
üzerinize vekil değilim. Sadece tebliğ etmekle
emrolundum.” (10/Yunus 108)
Din adına uydurulanları incelersek, toplumun
belli bir dönemindeki bakış açısının ve
geleneklerin dinleştirilme-sinin bu konularda
önemli bir yeri vardır. Allah Kur’an’da din
adına her türlü detayı açık bir şekilde verir.
Bunun dışında yapılan, söylenen her ilave
din açısından kabul edilemez bir gerçektir.
Kur’an’ın tek başına yetersiz olduğu iddiası
şirk ve zırvadır.
“De ki: şüphesiz ben Rabbimden gelen apaçık
bir delile dayanıyorum. Siz ise onu yalanladınız.
Hüküm ancak Allah’ındır. Allah
hakkı anlatır ve hüküm verenlerin en hayırlısıdır.”
(6/Enam 57)
“Biz o kitapta Kur’an’da hiçbir şeyi eksik bırak-
madık…” (6/Enam50)
“Gaybın anahtarları Allah’ın yanındadır, onları
Allah’dan başkası bilemez.” (6/Enam 59)
“İçlerinden bir takım ümmiler vardır ki, kitabı
bilemezler. Bütün bildikleri kulaktan dolma
şeylerdir. Onlar sadece zan ve tahminde
bulunuyorlar.” (2/Bakara 78)
“İşte onun için sen tevhide davet et ve emrolunduğun
gibi dosdoğru ol. Onların heveslerine
uyma ve deki: Ben Allah’ın indirdiği
kitaba inandım ve aranızda adaleti gerçekleştirmekle
emrolundum. Allah bizim de
Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir. Bizim işledikle-
rimiz bize, sizin işledikleriniz de sizedir.
Aramızda tartışılacak bir konu yoktur…” (42/
Şura 15)
“Muhakkak ki biz bu Kur’an’da insanlara her
türlü misali çeşitli şekillerde anlattık. Yine de
insanların çoğu inkârcılıktan başkasını kabullenmediler.”
(7/İsra 112-41-89, 18/Kehf 54,)
(30/Rum 58, 39/Zümer 27)
“Onlar (insanlar)kendilerine bir itibar ve
kuvvet vesilesi olsun diye Allahtan başka tanrılar
edindiler.” (19/Meryem 81, 18/Kehf 102 ,
(36/Yasin74)
“Ama onlar kullardan bir kısmını Allah’ın bir
cüzü parcası kıldılar. Gerçekten insan apaçık
bir nankördür.” (43/Zuhruf 15), (46/Ahkaf 28)
“Siz haddi aşan kimseler oldunuz diye sizi
Kur’an’ la uyarmaktan vaz mı geçelim.” (43/
Zuhruf 5)
“Yoksa bundan önce onlara bir kitap verdik
de ona mı tutunuyorlar, uyuyorlar.” (43/Zuhuf
21)
Bu ve buna benzer ayetler delildir. Dini hükümlerin
Allah’ın indirdiği Kur’an’a dayanması
gerekiyor. Eğer Peygamberin bir söz ve
davranışı Kur’an’a ilave bir hükme delil gösteriliyorsa,
bilinsin ki, o hadis değil, Peygambere
iftiradır. Yahut Peygambere mal edilmiş
ve dinleştirilmiş bir sözdür. Peygamber Allah’a
ve Kur’an’a ters bir hadis söyleyemez.
Peygamber sadece Kur’an’dan hükümler verir,
Kur’an da eksiklik yoktur.
“…Artık aralarında Allah’ın indirdiği ile hükmet,
sana gelen gerçeği bırakıpta onların arzularına
uyma…” (5/Maide 48-49)
Eğer Allah’ın indirdiği Kur’an’ı dini kaynak
yaparsak başka bir kaynak veya otoriteye
ihtiyaç duymadan doğru din anlayışını buluruz.
“Allah’a itaat edin, Resule de itaat edin ve kötülüklerden
sakının. Eğer itaatten yüz çevirirseniz,
bilin ki, Resulümüzün vazifesi apaçık
duyurmak ve bildirmektir.” (5/Maide92)
“Resule düşen vazife, ancak duyurmadır. Allah
açıkladığınızı da gizlediğinizi de bilir.” (5/
Maide 99)
“… De ki: Kur’an’ı kendiliğimden değiştirmem
benim için olacak şey değildir. Ben
bana vahyolunandan başkasına uymam…”
(10/Yunus15)
Zamanımızda olduğu gibi, Kur’an’ın indiği
devirde de kendi kafalarına göre din isteyenler
veya uydurup uygulayanlar, Allah’ın
gönderdiği hükümlerin kendi arzu ve heveslerine
göre değiştirilmesini hep istemişlerdir.
Hâlbuki Kur’an insanların geçici ve değişken
arzularını karşılamak için indirilmiştir. Peygamber’de
ihtiyaçlarını karşılamak için indirilmiştir.
Peygamber de dâhil olmak üzere
hiçbir kimsenin Kur’an’ın hükümlerini değiştirme
yetkisi yoktur.
Ayetlerin açıklayıp anlattığı gibi Peygamberin
açıkladığı
ve uyduğu, uyguladığı vahy olan
Kur’an’dır.
Şimdi sadece Kur’an yeterli değildir, diyenler
binlerce kere düşünmelilerdir. Acaba bu tavırlarıyla
Peygambere mi itaat etmiş oluyorlar,
yoksa müşrikler gibi mi yapmış oluyorlar?
Kur’an ana konuları açıklıyor,