DİNİN KAYNAĞI NEDİR?

Dinin temel hedefi insandır. İnsanı, hayatla ve kendisiyle çelişkiye sokmanın sonu hüsrandır. Allah’ın gönderdiği dinde bu çelişkinin yeri yoktur. Allah’ın yarattığı insanın özüyle ve en büyük nimet olan akıl ile de çelişmez. Dinde aklı aşan hakikatler olabilir ama akılla hiçbir zaman ters düşüp çelişmez.

Peygamberlerin gönderilişine Kur’an’dan bakarsak, gönderildikleri devirlerdeki insanların mevcut gelenek-lerini sorgulamışlar. Allah’ın hükmüne göre, dinine aykırı olan ne varsa yerleşik inançlarına, ata, dede, veli, evliya, ulema dini denilen geleneğin yanlış olduğunu söyleyerek bunlara karşı zorlu bir mücadele vermişlerdir. Hep karşılaştıkları zorluklar ve sorular şöyle olmuştur: Peygamberleri bile öldürmeyi isteyen insanları harekete geçiren mekanizmanın geleneğe bağlı oluşlarını Kur’an ortaya koyar. Peygamberler getirdikleri Allah’ın dinini açıklayınca, “biz atalarımızın yolundan, geleneklerimizden vazgeçmeyiz” diyerek reddettiklerini ve kendilerinin doğru yolda olduklarını, atalarını taklide devam edeceklerini söylerler.

İşin enteresan tarafı da akıllarını kullanmazlar, sorgulamazlar, düşünmezler, sadece biat edip tabi olurlar. Akıllarını başkalarına kiralayıp, güdülürler. Bunları yıktıkları için de Peygamberleri bozgunculukla, atalarına ihanetle suçlarlar. Peki, Kur’an bunları geçmişten misal vererek anlatıyor da bugün durum nedir? Farkımız var mı? Kur’an’a uyuyor muyuz? Din tüm insanların anlaması için mi, yoksa sadece bazı kişilerin anlaması için mi indirildi? Allah Kur’an’da dinin tek kaynağı olarak niçin sadece Kur’an’ı bildiriyor?

Allah dinin tek kaynağı Kur’an derken niçin bizlerde Edille-i Şeriyye dinin kaynağı kabul ediliyor? Sünnete, mezheplere, tarikatlara, ilmihallere göre verilen hükümler, fetvalar dinde kabul edilir mi? Kur’an gibi diğer kitaplar ve görüşler dinin kaynağı gösterilirken, Allah’a ait olan din koyma yetkisine ortak olmuş olmuyor mu? Bu gücü nereden alıyorlar?