FATİHA SURESİ-3
Kur’an tevhid dinidir. Tevhid; birlemek, teklemek, bire indirmek, birlik ve beraberlik içinde olup bölünmemek, tek Allah’a şirksiz inanmaktır.
Kur’an’dan şunu anlıyoruz; tevhid ve teslimiyet Allah’a ibadetle olmuyor. Tevhid, teslimiyet yani kulluk, yalnız Allah’a, tek Allah’a ibadetle oluyor. Allah’ın yanına çeşitli mabutlar koyarak onlardan yardım dileyerek hem Allah’a inanıp hem de Allah’ın gayrinde Allah’ın dışında çeşitli aracılar koyarak imanı ve kulluğu Allah’ımız şirk sayıyor. Şirk, inanmayan ve Allah’ı inkâr eden değil, hem Allah’a inanıp hem de Allah’ın yanına yedek ilah (mabud) koymaktır.
Şimdi biraz açalım: Yüce Allah’ımız Kur’an’da şöyle açıklıyor. Yalnız bana kulluk edeceksiniz. Yalnız da Benden yardım dileyeceksiniz. Ben uluhiyetimi, gücümü kuvvetimi, yetkimi hiç kimseyle paylaşmam. Ne Peygamber’lerimle ne meleklerimle ne de diğer kullarımla, veli, evliya, ermiş, iyi kul, şeyh v. s.
Yüce Allah’ımız Kur’an da uyarıyor, diyor ki; bakın geçmişteki insanlar şu hataya düştüler, hem bana inandılar hem de araya aracılılar şefaatçiler koydular. Ben böyle bir imanı ve kulluğu kabul etmiyorum. Bu benim için şirktir.
Olay şu; Ebu cehil ve arkadaşları Allah’a ve ahirete inanıyorlardı. Fakat şöyle yapıyorlardı. Allah’ım bizi affet, bizi bağışla, bize yardım et, Latın hürmetine, diğer bir grup Menat’ın hürmetine, diğer bir grup Hubel’in hürmetine diyorlardı. Yani her grup kendi şefaatçisini, aracısını araya koyarak Allah’a kulluk yapıyorlardı. Allah’ımız bunu kabul etmiyor ve buna şirk diyor ve bizleri uyarıyor.
Ebu cehilin esas adı ömer. Ebu baba, cehil cahillerin babası demektir. Hâlbuki Ebu cehil okumuş, kültürlü, zamanının bilgili sayılır ve de önderidir. Arkasından insanları sürükleyen ve de zengin birisi. Kabenin anahtarı elinde, siliyor süpürüyor temizliyor, kapıyı açıyor, kapatıyor, Kâbe’de namaz kılıyor, ibadet ediyor. Zengin birisi olduğu için malını da vakıf ediyor, hacca gelen insanlar yasinler içsinler, bende bundan sevap alayım diyor. Ama düştükleri hata, aracı koymaları ve şefaatçi kabul etmeleri yani mindunillahi Allah’ın gayrinde ve dışında başka şeylerden, insan veli, evliya, taş, toprak, ağaç, yatır, türbe, şeyh. vs. yardım beklemeleri, onların hürmetine aracı ile Allah’tan yardım dilemeleridir. Allah bunu kabul etmiyor ve bunu şirk sayıyor.