FATİHA SURESİ-8
Enam 50: “De ki Ben size Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben sadece bana vahyolunana uyarım. De ki kör ile gören hiç bir olur mu, hiç düşünemez misiniz?”
Kehf 110: “De ki Ben yalnızca sizin gibi bir insanım. Şu var ki bana ilahınızın sadece bir ilah olduğu vahyolunuyor. Artık her kim Rabbine kavuşmayı umuyorsa iyi iş yapsın, salih amel işlesin ve Rabbine ibadet ve kulluğunda hiçbir şeyi ortak koşmasın.”
Maide 63: “Din adamları ve âlimleri onları günah olan sözleri söylemekten ve haram olan şeyleri yapmak-tan ve yemekten menetselerdi ya İşledikleri işler, fiiller ne kötüdür.”
Ali İmran 187: “Allah kendilerine kitap verilen-lerden, “Onu mutlaka insanlara açıklayacaksınız, onu gizlemeyeceksiniz.”diyerek söz almıştı. “Onlar ise bunu kulak ardı ettiler, Onu az bir dünyalığa değiştiler. Yaptıkları alışveriş ne kadar kötü.”
Nisa 44: “Kendilerine kitaptan nasip verilenlere baksana. Sapıklığı satın alıyorlar ve sizin de yoldan çıkmanızı istiyorlar.”
Bakara 85: “Yoksa siz, kitabın bir kısmına inanıp, bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz?”
Ali İmran 78: “Onlardan bir grup, okuduklarını kitaptan sanasınız diye kitabı okurken dillerini eğip bükerler. Hâlbuki okudukları kitaptan değildir. Söyledikleri Allah katından olmadığı halde, bu Allah katındandır derler, onlar bile bile Allah’a iftira ediyorlar.”
Bu ayetler bize, din büyükleri olsun mezhep imamları olsun veya fıkhın her türlüsü olsun, beşeri insani yorumdur, fikirdir, sözdür. Bunları değişmez, yanılmaz diyemeyiz. Çünkü bütün insanlar ne kadar doğruda olsa kuldur. Kullar hata yapar, yanlışlık olur, olmasa bile Allah’ın emri gibi değişmez denemez. Bunu bilen gerçek âlimler veya mezhep imamları din büyükleri kendilerini böyle kabul ettirip, bizim sözlerimiz yorumumuz fikirlerimiz değişmez demezler ve dememişlerdir. Şimdi bunlara da bakalım.
Ebu Hanife (Ölümü Hic. 150 Miladi 767) Hz Peygamber’imizden 196 sene sonra şöyle der: “Benim sözümü Kur’an’a ve Rasul’ün sünnetine uygun olursa alırsınız, uygun olmazsa atarsınız” Delilimi bilmeyen adama benim sözümle görüş bildirmesi haramdır.” Prof. Dr. Ahmet Yüksel Özemre: İslam’da Aklın Önemi ve Sınırı. Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk: Fatiha Suresi tefsiri s. 65
İmam Şafi (Ölümü hicri 204 Miladi 820). Hz. Peygamber’imizden 249 sene sonra şöyle der: “Benim her dediğimi taklit etmeyin. Kendiniz düşünerek delille-rime bakın. Çünkü dinde başkasına güvenmek caiz değildir.”
Enes Bin Malik (Ölümü hicri 179 Miladi 795). Hz. Peygamber’imizden 224 sene sonra şöyle der: “Benim sözlerimdeki hatalara, taklit edilecek yerlere dikkat ediniz. Çünkü dinde Allah’ın sözünden başkası red ve tenkit edilir.”
Ahmet Bin Hanbel (Ölümü hivri 241 Miladi 855). Hz. Peygamber’imizden 284 sene sonra şöyle der: “Din işlerinize kendiniz bakınız. Çünkü başkasını taklit, kötü bir şeydir. Taklit, gözü olan insanları gözsüz eder.”
Allah için dikkatle düşünelim: Ayetleri, mezhep imamlarının söylediği sözleri iyi değerlendirelim. Bunlara göre hareket eden var mı?
Şimdi bir de veli ve evliyayı tarif edelim.
Maide 55: “Sizin veliniz, dostunuz ancak Allah’ tır, Resuludür, iman edenlerdir, Onlar ki Allah’ın emirle-rine boyun eğerek, namazı kılar, zekâtı verirler.”
Yunus 63: “Onlar, iman edip de takvaya ermiş olanlardır.”
Demek ki inanmış iman etmiş, Allah Resulünü seven, Allah’ın yap dediğini yapan, yapma dediğini yapmayan yani Kur’an daki bütün farzları yapan, haramlardan kaçınan kadın-erkek bütün mü’minler Allah’ın veli ve evliyasıdır. Veli ve evliya deyince insanlarca seçilmiş atanmış belli kişiler akla gelmemeli. Bunlar babadan oğula geçen bir unvan da değildir. İnanan ve iman esaslarını yerine getiren bütün kadın ve erkekler veli ve evliya sayılır.
Veli ve evliya olmak veya bu unvanı almakla insanları Allah’a yaklaştırmak araya hatır koymak, günahlarını affettirmek gibi bir yetkiye sahip olmayı da onlara vermez. Bakınız, Hz. İbrahim babasını kurtara-mamış; Hz. Nuh oğlunu ve hanımını, Hz. Lut hanımını, Hz. Peygamber’imiz de amcalarını kurtaramamıştır.