HAYATIN, ZAMANI VE SÜRESİ

Ecel:  bir  şey  için  belirlenmiş  süredir. Göklerin  ve  yerin  bir   eceli  sonu  olduğu  halde, insan için iki ecelden bahsedilmesi de önemlidir. Bunlardan   biri,  diğer  varlıklarda da  olan eceli  müsemmadır. Diğeri de  tabii  ecel  olabilir,  tabii ecel  bir  canlının  vücudunun  dayanma  süresidir.  İnsan  ve  canlılar  için  süre,  zaman,  müddet,  dönem  bitince  hayatı  son  bulur.  Eceli  müsemma  canlının  yaşayacağı  süredir.  46/ Ahkaf  3.  “ Gökleri,  yeri  ve  ikisi  arasında  bulunanları  biz  bir  kanuna  göre  belli  bir  süre  için  yarattık…” 6/ Enam  2.  “ Sizi  tinden  ( çamurdan)  yaratan  Allah’tır,  sonra  bir  ecel  belirlemiştir.  Allah  katında  bir de  eceli  müsemma  vardır.”

Tin,  su  ile  toprağın  karışım  halidir  (çamur),  su  toprağa  karışmazsa  hayat  olmaz. İnsan  tohumu,  topraktan  gelen  gıdalarla  oluşur,  İnsan  ana  rahminde  yine  topraktan  gelen  gıdalarla  beslenir  ve  gelişir.  İnsan  ölünceye  kadar  topraktan  yetişen  şeylerle  beslenir.  Bir  ruh  taşıyan  insanın  dünyada  geçireceği  süre  onun ve  diğer  canlıların  eceli  müsemmasıdır.  Bu  zaman, dönem,  müddet  içinde  ruh  vücudu  bir  ev  gibi  kullanır.  Vücut  uykuya  dalınca  çıkar  gider,  uyanınca  geri  döner.  Ölen  vücut  mevttir  yani  cesettir, yıkılan  eve benzer,  vücut  tekrar  ahrette  yaratılana  kadar  artık  ruh  vücuda  dönemez.

Kıyamet  günü  yaratılacak  yeni  vücut,  ihtiyarlamayan,  yaşlanmayan,  hastalanmayan  ve  ölmeyen  bir  vücutla  Allah  tarafından  yaratılacaktır.    ECEL:  süre,  müddet,  dönem ve  zaman  demektir.  MÜSEMMA: Yasa,  kanun dur.   Bu tariflere  göre,  eceli  müsemma  insanın  ve  diğer  canlıların  dünyada  yaşayacağı  süre,  zaman,  müddet, dönem  demektir.  İnsan  soyunun  ve  diğer  canlıların  yer yüzünde  var  oluş  süreleri  ALLAH  tarafından  belirlenmiş  yaratılmış,  ama  bu  dünya  için  sonu  olandır.  Sonsuzluk  Allaha  mahsustur.   İnsana  verilen  dünyadaki  yaşama  süresinin  yasa  ve  kanun  olarak  belirlenmesi  ve  ölüm  denen  yasanın  kanunun  insanı  ve  diğer  canlıları  dünyadan  yok  etmesidir  Dünyada  yok  olan  insanın  vücududur,  vücut  mevt  olur,  yok  olan,  daha  doğrusu  hücrelere  ayrılan  ve  çürüyüp  toprağa  karışan  cesettir,  vücuttur,  buna  eceli  müsemma,  yani  ilahi  kanun  denir.  Allah’ın  yasalarına  göre  insanı  hayata  bağlayan  bağların  kopup  sonlanması  mevttir,  yani  ölümdür.  Ölüm  gerçekleştiğinde,  Allah  emaneti  olan  ve  ölmeyen  ruhu  mevt,  teveffi  ettirir.

İnsanın,  hayatı,  yaşaması,  solunum  sistemi,  sinir  sistemi  ve  kan  dolaşımı  sistemi,  bu  yasaya,  kanuna,  yani  eceli  müsemmaya  bağlıdır.  Bunların  hücre  olarak  ölmesi,  devreden  çıkması,  insanı  döneminin  sonu,  canlıların  ömrünün  ve  ecelinin  sonu  ölüm  olarak  adlandırılır  ve  ölüm  olarak  bilinir.   İlahi  kanunu  yüklenen  varlıklar,  Allah’tan  bağımsız  mutlak  bir  varlık  değil,  Allah’ın  emrine  ve  iznine  bağlı  bir  iştir.

İnsanın  ölümü  içim  Kuran’da  iki  kavram  kullanılır,  mevt  ve  ruh.  İnsanı  meydana  getiren  ruh  ve  bedendir,  bedenden  ruh  çıkarsa  ona  ceset  denilir.  Ceset  mevt  olmuş  ölmüştür,  ruh  teveffi  ettirilir,  ruh  ölmez,  berzah  aleminde  ruhların  bekleme  yerinde  durur,  orada  bekleyerek,  ahrette  vücudun,yani  cesedin  tekrar  Allah  tarafından  yaratılmasıyla  vücuda  geri  döner  ve  hayat  bulur.  Teveffi  yok  olmayan,  ölmeyen  ruh  demektir.  Hayatın  ve  ölümün,  yasa  ve  kanunlarını  yalnız  Allah  belirler  ve  koyar.  Allah  koyduğu  kanunların,  yasaların  mahkumu  değil  hakimidir.  Allah  isterse  bir  alt  yasasıyla,  bir  üst  yasasını  değiştirebilir  aşabilir.

#kemalyavuz