KUR’AN MÜSLÜMAN İLE MÜ’MİNİ BİRBİRİNDEN AYIRMIŞTIR(3)
Sadece tebliğ etmekle emrolundum.” (10/Yunus 108)
Din adına uydurulanları incelersek, toplumun belli bir dönemindeki bakış açısının ve geleneklerin dinleştirilme-sinin bu konularda önemli bir yeri vardır. Allah Kur’an’da din adına her türlü detayı açık bir şekilde verir. Bunun dışında yapılan, söylenen her ilave din açısından kabul edilemez bir gerçektir.
Kur’an’ın tek başına yetersiz olduğu iddiası şirk ve zırvadır.
“De ki: şüphesiz ben Rabbimden gelen apaçık bir delile dayanıyorum. Siz ise onu yalanladınız. Hüküm ancak Allah’ındır. Allah hakkı anlatır ve hüküm verenlerin en hayırlısıdır.” (6/Enam 57)
“Biz o kitapta Kur’an’da hiçbir şeyi eksik bırak-madık…” (6/Enam50)
“Gaybın anahtarları Allah’ın yanındadır, onları
Allah’dan başkası bilemez.” (6/Enam 59)
“İçlerinden bir takım ümmiler vardır ki, kitabı bilemezler. Bütün bildikleri kulaktan dolma şeylerdir. Onlar sadece zan ve tahminde bulunuyorlar.” (2/Bakara 78)
“İşte onun için sen tevhide davet et ve emrolunduğun gibi dosdoğru ol. Onların heveslerine uyma ve deki: Ben Allah’ın indirdiği kitaba inandım ve aranızda adaleti gerçekleştirmekle emrolundum. Allah bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir. Bizim işledikle-rimiz bize, sizin işledikleriniz de sizedir. Aramızda tartışılacak bir konu yoktur…” (42/Şura 15)
“Muhakkak ki biz bu Kur’an’da insanlara her türlü misali çeşitli şekillerde anlattık. Yine de insanların çoğu inkârcılıktan başkasını kabullenmediler.” (7/İsra 112-41-89, 18/Kehf 54,) (30/Rum 58, 39/Zümer 27)
“Onlar (insanlar)kendilerine bir itibar ve kuvvet vesilesi olsun diye Allahtan başka tanrılar edindiler.” (19/Meryem 81, 18/Kehf 102 , (36/Yasin74)
“Ama onlar kullardan bir kısmını Allah’ın bir cüzü parcası kıldılar. Gerçekten insan apaçık bir nankördür.” (43/Zuhruf 15), (46/Ahkaf 28)
“Siz haddi aşan kimseler oldunuz diye sizi Kur’an’ la uyarmaktan vaz mı geçelim.” (43/Zuhruf 5)
“Yoksa bundan önce onlara bir kitap verdik de ona mı tutunuyorlar, uyuyorlar.” (43/Zuhuf 21)
Bu ve buna benzer ayetler delildir. Dini hükümlerin Allah’ın indirdiği Kur’an’a dayanması gerekiyor. Eğer Peygamberin bir söz ve davranışı Kur’an’a ilave bir hükme delil gösteriliyorsa, bilinsin ki, o hadis değil, Peygambere iftiradır. Yahut Peygambere mal edilmiş ve dinleştirilmiş bir sözdür. Peygamber Allah’a ve Kur’an’a ters bir hadis söyleyemez. Peygamber sadece Kur’an’dan hükümler verir, Kur’an da eksiklik yoktur.
“…Artık aralarında Allah’ın indirdiği ile hükmet, sana gelen gerçeği bırakıpta onların arzularına uyma…” (5/Maide 48-49)
Eğer Allah’ın indirdiği Kur’an’ı dini kaynak yaparsak başka bir kaynak veya otoriteye ihtiyaç duymadan doğru din anlayışını buluruz.
“Allah’a itaat edin, Resule de itaat edin ve kötülüklerden sakının. Eğer itaatten yüz çevirirseniz, bilin ki, Resulümüzün vazifesi apaçık duyurmak ve bildirmektir.” (5/Maide92)
“Resule düşen vazife, ancak duyurmadır. Allah açıkladığınızı da gizlediğinizi de bilir.” (5/Maide 99)
“… De ki: Kur’an’ı kendiliğimden değiştirmem benim için olacak şey değildir. Ben bana vahyolunandan başkasına uymam…” (10/Yunus15)
Zamanımızda olduğu gibi, Kur’an’ın indiği devirde de kendi kafalarına göre din isteyenler veya uydurup uygulayanlar, Allah’ın gönderdiği hükümlerin kendi arzu ve heveslerine göre değiştirilmesini hep istemişlerdir. Hâlbuki Kur’an insanların geçici ve değişken arzularını karşılamak için indirilmiştir. Peygamber’de ihtiyaçlarını karşılamak için indirilmiştir. Peygamber de dâhil olmak üzere hiçbir kimsenin Kur’an’ın hükümlerini değiştirme yetkisi yoktur.
Ayetlerin açıklayıp anlattığı gibi Peygamberin açıkla-
dığı ve uyduğu, uyguladığı vahy olan Kur’an’dır.
Şimdi sadece Kur’an yeterli değildir, diyenler binlerce kere düşünmelilerdir. Acaba bu tavırlarıyla Peygambere mi itaat etmiş oluyorlar, yoksa müşrikler gibi mi yapmış oluyorlar?
Kur’an ana konuları açıklıyor, yan konular için bizi başka kitaplara, şeyhlere, ilmihallere yönlendirmiyor. Eğer ki bir yasağı Kur’an’da bulamazsak, bu o yasağın, detayın dininiz ile alakası olmadığı anlamına gelir.