MEZHEP VE MEZHEPLER-15

“Onlar Allah’ı bırakıp, kendilerine ne zarar ne fayda verebilecek şeylere tapıyorlar. Bunlar Allah katında bizim şefaatçilerimizdir, diyorlar. De ki: Siz Allah’a göklerde ve yerde bilemeyeceği bir şeyi mi haber veriyorsunuz? Hâşâ Allah, onların ortak (şirk) koştuk-larından uzak ve yücedir.” (10/Yunus 18)

İşte Kur’an, şirke düşenleri ve şirki tanımada bize ölçü veriyor. Şirke düşenler, şirki meşrulaştırmak için Allah ile kulları arasında aracılık, yaklaştırıcılık üstlenmeye kalkışıyor, böyle bir iddia öne sürüyorlar. Kur’an’da bunun aksini Kaf suresinde cevaplıyor.

“Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin kendisine fısıldadıklarını biliriz ve biz ona insana şah damarından daha yakınız.” ( 50/Kaf 16)

O Allah insana öylesine yakındır ki, insan Allah’dan ne istese nasıl dua etse hemen duyar.

“Kullarım sana, beni sorduklarında, söyle onlara: Ben çok yakınım onlara. Bana dua ettikleri vakit, dua edenlerin dileğine karşılık veririm. O halde kullarım da benim davetime uysunlar ve bana inansınlar ki doğru yolu bulalar.” (2/Bakara 186)

Bu ve benzeri ayetler, İslam dünyasındaki bazı insanların şirkin pençesinde olduğunu adeta haykırıyor. Fakat kim duyuyor? Kaybeden yine onlar olacaktır. Din büyükleri ne yazıktır ki rableştiriliyor, ilahlaştırılıyor. (veli, evliya, yatır, şeyh, insanı kâmil, âlim, tarikat lideri, efendiler, mezhep imamları), buna benzer pek çok nesne ve varlıkları sayabiliriz:

Din adamlarını rableştirip ilahlaştırmanın örneğini yine Kur’an’da Allah’ımız cevaplıyor.

“Rasulüm! De ki: Ey ehli kitap! Sizinle bizim aramızda müşterek olan bir söze geliniz. Allah’dan başkasına tapınmayalım; Allah’a hiçbir şeyi eş tutmayalım ve Allah’ı bırakıp da kimimiz kimimizi ilahlaştırmasın. Eğer onlar yine yüz çevirirlerse, işte o zaman; şahit olun ki biz Müslümanlarız! deyiniz.” (3/Ali-İmran, 44)