PEYGAMBER’IN YETKISI VE SINIRI (2)

Bu ayetler, Peygamberin helal koyamayacağını,
İslam’ı ve dini Allah’ın emri
Kuran’dan öğrendiğini ve doğru yola ulaştığını
açıklıyor. O zaman, gerçek şöyle,
Allah’ın Kuran’ına karşı başka bir delil
olamaz olması da söz konusu değildir. Allah’ın
vermediği bir yetkiyi, peygamberde
olsa, bizim vermemiz şirk olur, biz din
koyucu değiliz.
Müşrikler de, önceden şöyle demişler. Beğenmedikleri,
ayetleri, Peygamberimizden
değiştirip, getirmesini istemişler. Eğer bu
mümkün olsaydı, o zaman değiştirilirdi.
7/ Araf 203. “Onlara bir ayet getirmediğin
zaman, şuradan buradan derleyip getirseydin
ya derler. Ben sadece Rabbimden bana
vahiy edilene uyuyorum.”
Bir de sıkça söylenen, şu delilsiz mazerete,
söze bakalım. Bunları söyleyip de milletin
kafasını karıştırma diyorlar. Tabi ki, bu ve
benzeri asılsız söylemleri ilk önce, geçmiş
milletler, Peygamber’lerine söylemişlerdir.
Nuh Peygamber’e itirazları . 23/ Müminun
24. “ Biz geçmişteki atalarımızdan böyle bir
şey duymadık. Hud, Peygamber’e itirazları.
7/ Araf 70. “ Dediler ki: Sen bize yalnızca Allah’a
kulluk etmemiz ve atalarımızın kulluk
etmekte olduklarını bırakmamız için mi geldin.”
Salih Peygamber’e itirazlar. 11/ Hud
62. ” Dediler ki: Ey Salih, sen şimdi, babalarımızın
yaptıklarından, bizi engelleyecek
misin?” Şuayıb Peygamber’e itirazları. 11
Hud 87. “ Dediler ki: Ey Şuayıb atalarımızın
kulluk ettiklerinden vazgeçmeyi yahut
mallarımız konusunda dilediğimiz gibi
davranmaktan vazgeçmemizi sana namazın
m ı emrediyor.” İbrahim Peygamber’e
itirazları, 26/ Şuara 74. “ Ama biz atalarımızı
böyle yapar bulduk.” Yine, 26/ Şuara 75,76.
“ İbrahim dedi ki: İyi ama ister siz, ister
önceki atalarınız, neye kulluk ettiğinizi biraz
olsun düşündünüz mü?” Musa Peygamber’e
itirazlar. 28/ Kasas 36. “ Biz önce ki
atalarımızdan böylesini işitmemiştik.” Hz.
Peygamber’e itirazlar. 34/ Sebe 43. “ Bu,
sizi, atalarımızın kulluk etmekte olduğunuz
şeylerden, alıkoymak isteyen, bir adamdan
başkası değildir.” Allah’ın rızasından korkmuyor
insan, ama ne yazıktır ki, insanların
ve toplumun kınayıp dışlamasından korkuyor.
71/ Nuh 13. “ Size ne oluyor ki, Allah’a
büyüklüğü yakıştıramıyorsunuz.” 18/
Kehf 26. “ Allah kendi hükümranlığına din
koyuculuğuna, kimseyi ortak etmez.” 49/
Hucurat 16. “ De ki: siz dininizi Allah’a mı
öğretiyorsunuz? Böyle şeyleri söyleyip de
milletin kafasını karıştırma diyenlere cevabı
biz değil, Allah Kuran’da bu ayetlerle
cevap veriyor.
***
İnsanların şuur altı, Kuran dışında ki,
hurafe inanç sistemleriyle doldurulmuştur.
Allah Kuran’da ki 150 yi, aşkın ayetlerle,
bu konuyla ilgili ve insanları uyarıyormuş,
Allah bunları yasaklamış, Peygamber
uyarmış ne önemi var. Yeter ki , birileri,
şöyle demiş olsun falan ulema bu konuda
şunu söylemiş ya sen ona bak, mübarek!
Türbelere, gidilip ve onlar dan da Allah’ın
yanında yardım isteniyor ya, onların yüzü
suyu hürmetine, yatırların, veli, evliyanın
aracılığı ile Allah dualarımızı kabul edeceğine
inanılıyor ya, sen ona bak. Allah’ın,
Kuran’da ki emri, Peygamberin tavrı hiç
de önemli değil. Peki, ya ölçü kaçtıysa, sınır
aşılmışsa, Kuran çizgisinden sapılmışsa
o zaman ne olacak? Kaybeden o insan
olacak. Bu kadar inadın ve kör ısrarın
sonu korkunçtur. Belki yanlış olabilir, bir
Allah’ın emri olan Kuran’a bakayım ve
Peygamber’in tavır ve uygulaması nasıl,
ona göre hatamı ve hayatımı düzenleyim
denilmesi gerekmez mi?
21/ Enbiya 24. “Yoksa Allah’ın yanında
Allah’la birlikte birtakım tanrılar mı edindiler?
De ki: Haydi delillerinizi getirin.
İşte benimle beraber olanların kitabı ve
benden öncekilerin kitabı. Ama onların
çoğu hakkı bilmezler ve bu yüzden de
yüz çevirirler.”