PEYGAMBER’LER DE YANILIRLAR(2)

Din eğer din ise, sadece Allah’ın emri olarak benimsenir. İnsanların görüşleri din olarak karıştırılırsa, o, din olmaktan çıkar. Şirk koşanlar olarak ortaya çıkar, onun da insana faydası yerine zararı olur. İnandığını zanneden insan aldanır, eline, avucuna bir şey geçmez, sevap yerine günah kazanmış olur.
Yüce Allah yarattığı bütün canlılar için, özelliklede insanlar için Rahimdir. Bütün canlılar ve de insanlar için yaşayacakları belirli süre içinde huzurlu bir hayat geçirebilmeleri için fıtratlarına uygun ölçüleri vermiştir. Nitekim Allah kullarına dinde güçlük yüklememiştir. Kulları için kolaylığı emretmiştir. Allah hep kolaylaştırırken kullar hep zorlaştırmışlardır.
Elçi olarak gönderdiği Peygamberlerde korkar, ihtiyaç duyar, iyi gördüğü kötü olabilir. Düşündüğü olmayabilir, kimine kızabilir, kimini yanından kovmayı düşünebilir. Şüpheye düşebilir, tereddüt edebilir; yani insanlar ne yaparsa peygamberler de o işi yaparlar.
Allah gönderdiği elçiyi yanıldığında uyarıyor, ikaz ediyor. Bunu Kur’an açıklıyor, kısaca olay şöyle gelişiyor. Hz. Peygamber Kureyş kabilesinin bazı ileri gelenlerine İslam’ı anlatırken, âmâ olan Abdullah B. Ümmü Mektum Peygamber’den kendisini aydınlatmasını istemiş, fakat diğer hatırlı kişileri gücendirmek istemeyen Peygamber, âmâ olan kişi ile ilgilenememiş, âmânın ısrarına rağmen biraz da yüzünü dönmüş, ayetlerle Allah bunu tenkit ve ikaz etmiştir.
“Peygamber, âmânın kendisine gelmesinden ötürü yüzünü ekşitti, döndü Resülüm, onun halini sana kim bildirdi? Belki o temizlenecek, yahut öğüt alacak ta o öğüt ona fayda verecek” (80/Abese 1,2,3,4)
“Kendini sana muhtaç görmeyene gelince, sen ona yöneliyorsun. Oysa ki onun temizlenip arınmasından sen
sorumlu değilsin” (80/Abese 5, 6, 7)
“Fakat koşarak ve Allah’dan korkarak sana gelenle de ilgilenmiyorsun” (80/Abese 8, 9, 10)
İşte ayetler! Öğüt almak için kendisine gelene ne sebeble olursa olsun, yüzünü ekşitip, geri dönmesi sebebiyle Allah Peygamber’ini uyarıp ikaz ediyor. Böyle yapmamalısın, şu şekilde yapmalısın, şeklinde uyarıyor. Demek ki düzgün olmayan bir şey var, yanılmış, bu sebeble Allah düzeltiyor. Çünkü Peygamber de insandır ve yanılabilir. Görevini ne kadar ciddiye de alsa insan olduğunun eksikliğini ortaya çıkarıyor. Biz Müslümanlara da çıkartacağımız ders veriliyor. Ne kadar iyi ve güzel düşünseniz de insansınız, yanılırsınız. Doğruyu bulmak için Kur’an’a uyun düzelirsiniz, diyor.
Yine Bedir Savaşı’nda esirlere yapılan muamele ile ilgili olarak gelen ayette, Allah, elçisini düzeltmekte, yaptığı yanlışlığı hatırlatmaktadır. Bedir Savaşı’nda Müslümanlar 70 düşman askerini esir almışlardı. Peygamber (as), bu esirler hakkında ne gibi bir işlem yapılacağına dair arkadaşları ile görüşüp, neticede esirlerin fidye alınarak serbest bırakılacağına karar verilir. Savaşın hedefi zafer olduğu için, fidye karşılığı geri vermek amacıyla düşman askerini esir almaya çalışmak zaferi olumsuz yönde etkileyecekse bunun doğru olmadığını Allah uyarıp Peygamber’ini ikaz etmiştir.
“Yeryüzünde ağır basıncaya, hakim olup, küfrün belini kırıncaya kadar, hiç bir Peygamber’e esirleri bulunması yakışmaz; siz geçici dünya malını istiyor-sunuz, hâlbuki Allah sizin için ahireti istiyor. Allah güçlüdür. Hikmet sahibidir.” (8/Enfal 67)
Bu ayetle, Allah Peygamberinin, Bedir esirlerini fidye karşılığı bırakmasının yanlışlığını vurgulamaktadır. Peygamber, kendisine indirilene uyup, onunla hükmet-mekle görevlidir. Fakat bazen karşılaştığı meselelerle ilgili o güne kadar gelen ayet olmadığından, arkadaşları ile de danışarak karar vermiş, yanıldığında da, Allah, elçisinin yanlışlarını, yanılgılarını düzeltmiştir.
Tarihte ifk (iftira) olayı diye bilinen bir olay var. Kısaca şöyle anlatılır: Hz. Aişe annemiz Hz. Peygamber’in bir savaş seferine katılır. Kâfilenin konakladığı yerden gitmesiyle, haceti ihtiyacı için de biraz kenara giden Aişe annemiz devesinin üzerinde sanılmış ve unutulmuştur. Arkadan kontrolcü olarak görevlendirilen şahıs Aişe annemizi görür ve devesine bindirerek kâfileye yetiştirir. Fakat bazı münafıklar iftira kampanyası başlatırlar.
Bulup, devesi ile getiren şahısla Aişe annemizin zina yaptığı yaygara edilir. Peygamber de Aişe annemizi babası Ebu Bekirin evine yollar. Hz. Peygamber başta olmak üzere bütün Müslümanlar, Allah tarafından uyarılıp ikaz edilmekte ve böyle bir olay karşısında nasıl davranmaları gerektiği, ayetlerle açık açık söylenmekte ve sakındırıl-maktadır.