PEYGAMBER’LER DE YANILIRLAR(6)

Bu fetvayı kendi görüşüne daha çok uygun
bulan Kadı İyaz çok daha aşırı örnekler nakleder.
Yine, Osmanlı Türkleri döneminde yaşanmış
örnekler de vardır. Bunların başında bir çok
değerli esere imza atmış olan ünlü âlim, Molla
Lütfi er Rumi ölümü- 1495 –, Oğlanşeyh
diye bilinen İsmail Maşuki, Şeyh İsmail Karamani
ve Nadajlı Sarı Abdurrahman Efendi gibiler.
Bu son isimler Peygamber’in şeytan herkese
dokundu, fakat Meryem’in oğlu İsa ve
annesi hariç, hadisine dayanarak Hz. İsa’nın,
Hz. Peygamberden üstünlüğüne inandıkları
gerekçesiyle yargılanmışlar ve sonunda ölüme
mahkûm edilmişlerdir. İslamoğlu, Gaza
hareketi Gaza devletinden imparatorluğa
sayfa 131-133- 142-144 denge yayınları 7 İstanbul
Bu Peygamber anlayışının Hz. Peygamber’in
Kur’an’da açıklandığı Peygamber gerçeğine
ne kadar uyuşup uyuşmadığını vicdanlara
bırakalım. Kur’an’ın, bak dediği yerden
bakanlar da, fikir üretmek için, çaba harcarlar.
Kur’an’da fikirlerini bulurlar. Fikirlerini
Kur’an’la, Kur’an’ı da okumak ve anlamakla
tanırlar. Kur’an kendine ve kendinden beslenen
fikirleri ve görüşleri çağa taşımak için
çırpınır. Kendini tarihe hapsolmasını önlemek
için, tarihsel olayları mü’minin yüreğine,
imanına ibadetine taşımak ister.
Tasavvuf ve Tarikatçıların Peygamber Anlayışı
Bunda Hz. Peygamber’in insani varlığı garip
bir şekilde oratdan kaldırılıyor. Şöyle ki Hz.
Peygamber gider, yerini Nur Muhammed,
ya da Hakikati Muhammediye denilen soyut
bir anlayış alır. Gerçek Muhammed (as),
tarihin, zamanın, bilginin, aklın konusu iken
maalesef görünmeyen izlenmeyen zamansız,
mekânsız, tarihsiz bir anlayışa başvurulmuştur.
Böyle bir anlayış, yaşamış bir şahsiyet
olan Hz. Peygamber’i bir ışığa dönüştürerek
görünen, izlenen, uyulan bir konumdan
görünmeyen, izlenmeyen, uyulmayan bir
konuma getirilmiştir. Canım, olsun, bu düşüncede
de art niyetli değil ki denilirse, bu
yaklaşımı Hz. Peygamber’e duyulan sevginin
büyüklüğü ile açıklamak mümkün değildir.
Hz. Peygamber’i en çok seven sahabenin tavrı
da ortada.
Eğer aşırı sevginin ifadesi doğru olsa idi, Hz.
İsa’yı tanrı, ya da tanrı’nın oğlu olarak görenleri
suçsuz görmek, gerekirdi. Böyle bir bahaneyi
savunmayı kökten reddeden, Allah,
Kur’an’da buna müsaade etmiyor. Böyle bir
sevginin olmayacağını ve Hz. İsa’yı, bu konuma
düşürmeyi, şirk sayıyor. Kur’an’ın Allah’a
yüklediği, verdiği sıfatı, ne yazık ki, bu
tasavvuf ve tarikat anlayışı, Hz. Peygamber’e
yükleyip, vermede bir sakınca görmüyor.
Kur’an’a göre
“Allah göklerin ve yerin nurudur.” (24/Nur
35)
Tasavvufa ve tarikata göre “Hz. Muhammedin
nur’u her şeyin kendisinden yaratıldığı
kaynaktır.” (Elcili El insan 2/30 vd)
Kur’an’a göre “Allah hükümranlık makamının
sahibidir ve varlıkları yaratır ve yönetir.”
(10/Yunus 3)
Tasavvuf ve tarikata göre “Hz. Peygamber
bütün yaratılmışlara hükümrandır.” (El Cili,
el insan 2/ 45)
Pek çok kitapta vaazlarda yer bulan övünerek
anlatılan “levlake levak lema halaktül eflak”
“sen olmasaydın, olmasaydın sen, bu âlemi
kesinlikle yaratmazdım ben” (Mustafa Necati
Bursalı Alemlere Rahmet say. 12)
Buna birde kutsi hadis denmiş 18. Miladi
asırda yaşayan Acluni’nin (hicri ölüm 1162)
Keşfül Hafa adlı kitabı referans verilir. Keşfül
Hafa’da şu yazılır: Sağani der ki uydurma
sözdür. Hz. Peygamberden asırlarca sonra
uydurulan bu hadisi Kutsi, hem Allah, hemde,
Hz. Peygamber adına söylemiştir. Mustafa
İslamoğlu Üç Muhammed sayfa 240
Kur’an’a göre Hz. Muhammed yiyen ve çarşıda
gezen dolaşan bir peygamberdir. (17/ isra
93 = 18/Kehf 110 = 41/Fussilet 6)
Tasavvuf ve tarikata göre “Hz. Peygamber
beşer kılığına girmiş bir nurdur.” (El Cilli, el
insan)
Bu anlayış ne yazıktır ki, Hz. Peygamber’i
ulaşılması ve anlaşılması mümkün olmayan
bir masal kahramanı gibi anlatmakta, örnek
alınmak yerine, sadece kendisine hayran
olunan bir tiptir: Bu anlayışı, Kur’an’a ve Hz.
Peygamber’e sorsaydık, hangi anlayışı tercih
edelim diye, kesinlikle tasavvuf ve tarikat
anlayışının tam aksi bir Peygamber anlayışını,
emrederdi. Bakın, böyle bir anlayış, insanı
nelerden mahrum eder.
Peygamberlik kurumunun örneklik misyonundan
mahrum eder.