UMUT HER ZAMAN VARDIR…

Herkesin ben bittim, dayanacak gücüm kalmadı, pes ediyorum… dediği anları olmuştur. Peki bu pes edişlerden nasıl bir sonuç alınmıştır ki? Eğer bana sorarsanız tam pes ettiği sırada küçük bir fidan filizlenmiştir, o fidan yeniden başlayan bir umut, yeni bir başlangıç, yeni bir gün, yeni hayaller ve birçok güzel şey olmuştur.

Maalesef ki hayat her zaman istediğimiz gibi gitmiyor. İnişlerimiz ve çıkışlarımız illa hâki oluyor. Biz bu iniş ve çıkışlarda umudumuzu kaybetmeden sabırla beklersek güzel sonuçlar alacağız. Çünkü tüm güzel şeyler sabırdan sonra geliyor. Örneğin mevsimlerden sonbahardayız. Sonbahar bana çok fazla hüzün kattığı kadar umudun her zaman var olduğunu da hatırlatıyor. Ağaçtan kuruyup düşen yaprakların pes ederek düştüğünü anımsar gibi olduğumda ilk baharda gelecek olan güzelliklerin, yeniden filizlenecek olan o dalları düşündüğümde de umuda kapılıyorum işte…

Sadece bunda da değil biz insanlar birbirimizi olduğumuz gibi de kabullenemiyoruz. Oysa birbirimizi değiştirmeye çalışmak yerine birbirimizi daha çok tanımaya çalışsak her şey daha güzel olmaz mı? Sevgimizi sadece belirli çizgilerin dışına çıkmadan ilerletmeye çalışmak yerine nasıl olursa, ne olursa karşımızdakinin de insan olduğunu düşünerek sımsıkı sarılmalıyız. Bizler aynı gökyüzüne umutla bakan insanlarız. İnsan; düşünmek, inanmak, sevmek ve sevilmek için yaşar ve dünyaya gelmiştir. Dünyaya gelişimizi değiştirmeyelim sevelim, sevilelim, umut edelim…