VEFASIZLARA!

Hep benden bekledi o bir vefayı

Ben cefa çekerken sürdü sefayı

Dünyayı bölüştük çok aldı payı

Her zaman kurnazlık etti vefasız.

 

Derdimi dökmüştüm bahçede güle

O beni benzetti garip bülbüle

Ben onun yüzünden düşmüştüm dile

Halime bakıp da güldü vefasız.

 

Gözlerini dikip baktı gözüme

İnanmıştım onun bir çift sözüne

Şimdi hasret kaldım güzel yüzüne

Beni bırakıp da gitti vefasız.

 

Ben ona baktıkça o da yüz verdi

Ömür boyu sevmek için söz verdi

Yalvardım yakardım gelemem dedi

Ardına bakmadan gitti vefasız.

 

Mahkemeye düştük bitmedi dava

Çok istedim kuramadım bir yuva

Onu eller aldı ben aldım hava

Gidip bir soysuza vardı vefasız.

 

 Ben dererdim o koklardı gülleri

Başında eserdi kavak yelleri

Görenler zannederdi onu bir peri

Melek sandım şeytan çıktı vefasız.

 

Gel deyince hemen düştüm ardına

O beni götürdü kendi yurduna

Düğünde bayramda yakardı kına

Sonunda beni de yaktı vefasız.

Ben ona koştukça o kaçtı gitti

Sevgiyi vefayı hep inkar etti

Sonunda dedi ki aşkımız bitti

Bir anda her şeyi sildi vefasız.

 

Sevgi nedir karın doyurmaz dedi

Her duyduğun sese uyulmaz dedi

Karşılıksız sevgi sayılmaz dedi

Bir anda her şeyi sildi vefasız.

 

Allem gullem edip çaldı kalbimi

Hayat ile sonlandırdı harbimi

Ben ne yapsam anlamadı sevgimi

Halime bakıp da güldü vefasız.

 

Ardına bakmadan bırakıp gitti

Her şeyi elinin tersiyle itti

Daha başlamadan aşkımız bitti

Bir anda her şeyi sildi vefasız.

 

Kıyamadım bir intizar edeyim

Zorla sevgi olmaz gayrı ne deyim

Ömür boyu mutlu olsun dileğim

Ama huzur bulamasın vefasız.

 

Çok çaba gösterdim ama olmadı

Aramızda hiçbir sevgi kalmadı

Bizim kavuşmamız mahşere kaldı

Giderken her şeyi aldı vefasız.

 

Hayatta tatmamış aşkı sevdayı

Bir semt adı zannediyor vefayı

Bırakıp gitmekle bozmuş kafayı

Ardına bakmadan gitti vefasız.

 

Çok şiirler yazdım vefasızlara

Bırakıp gittiler giyindim kara

Bir daha bulaşmam vefasızlara

Sevip sevilmeyi bilmez vefasız.