YANLIŞ DUA YAPIYORUZ-5

Gafir (Mümin) 14:  “Haydi, kâfirlerin hoşuna gitmese de Allah’a Allah için dindar ve ihlâslı olarak dua

edin”

O halde nasıl dua edelim?  Allah’ımız, nasıl dua etmemiz gerektiğini Kur’an da nasıl açıklıyor. bir bakalım:

Araf 180:  “En güzel isimler Allah’ındır. O halde Allah’a o güzel isimlerle dua edin. Allah’ın isimleri hakkında eğri yola gidenleri bırakın. Onlar yapmakta olduklarının cezasına çarptırılacaktır.”

Bakara 201:  “Onlardan bir kısmı da Ey Rabbimiz bize dünyada da iyilik ver, ahrette de iyilik ver. Bizi cehennem azabından koru derler”

Bakara 286:  “Rabbimiz unutursak veya hataya düşersek bizi sorumlu tutma. Ey Rabbimiz bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır bir yük yükleme. Ey Rabbimiz bize gücümüzün yetmediği işler de yükleme. Bizi affet. Bizi bağışla. Bize acı. Sen bizim Mevla’mızsın. Kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et.”

Ali İmran 8:  “Rabbimiz, bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi eğriltme. Bize tarafından rahmet bağışla, lütfu en bol olan sensin.”

Ali İmran 147:  “Onların sözleri sadece şöyle demekten ibarettir. Ey Rabbimiz, günahlarımızı ve içimizdeki taşkınlığımızı bağışla, ayaklarımızı yolunda sabit kıl. Kâfirler topluluğuna karşı bizi muzaffer kıl.”

İbrahim 40: “Ey Rabbimiz beni ve soyumdan gelecekleri namazı devamlı kılanlardan eyle. Ey Rabbimiz duamızı kabul et.”

İbrahim 41: “Ey Rabbimiz amellerin hesap olunacağı gün beni, ana babamı ve müminleri bağışla.”

Furkan 74: “Rabbimiz bize gözümüzü aydınla-tacak eşler ve zürriyetler bağışla ve bizi takva sahiple-rine önder kıl derler.”

Haşr 10:  “Rabbimiz bizi ve bizden önce gelip geçmiş imanlı kardeşlerimizi bağışla. Kalplerimizde iman edenlere karşı hiçbir kin bırakma. Rabbimiz şüphesiz ki sen çok şefkatli ve merhametlisin.”

Tahrim 8:  “Ey Rabbimiz nurumuzu bizim için tamamla, bizi bağışla çünkü sen her şeye kadirsin.”

Şimdi de Hz. Peygamber’imiz nasıl dua etmiş ona bakalım.

1-Allah’ım bize dünyada da ahirette de iyilik ver güzellik ver ve cehennem azabından koru.

2-Allah’ım ben senden hidayet ve iffet isterim. Allah’ım beni affet, doğru yola ilet, bana afiyet ver, beni helalden rızıklandır.

3-Allah’ım kalbimizi rızana uygun amel ve ibadete çevir.

4-Allah’ım tahammül edilemeyecek beladan,  insanı ölüme kadar sürükleyecek müsibetten, düşmanları sevindirecek bir kedere uğramaktan sana sığınırım.

5-Allah’ım bütün işlerimde beni muaffakiyete erdir. Nefsimin şerrinden beni koru.

6-Allah’ım faydasız ilimden, acizlikten,  tembel-likten, korkaklıktan, fakirlikten, zulmetmekten ve zulme uğramaktan sana sığınırım.

7-Allah’ım kötü huylardan ve işlerden,  nefsanî arzulardan sana sığınırım.

8-Allah’ım senden senin sevgini ve muhabbetine ulaştıracak amelleri dilerim.

9-Allah’ım cennete ulaştıracak amelleri dilerim. Cehennem azabından kurtuluşu dilerim.

Hz Peygamber’imizin bu dua örneklerini Riyazus-

salihin Tercümesi 3. cildindeki dua bölümünden aldım.

Şimdi hem Allah’ımızın emri Kur’an’ımızda ki ayetlerde, hem de Hz. Peygamber’imizin yaptığı dualardan şunu çıkartıyoruz. Ne Kur’an’da ki ayetlerde ne de Hz. Peygamber’imizin yaptığı duada, ne Peygamber’lerin hürmetine ne meleklerin, ne veli evliyanın ne şu mübarek günlerin hürmetine diye ifade vardır.

İşte gerçek dua budur ve böyle dua yapılmalıdır. Ağzımızı açtık mı neler diyoruz. Kimin dediğini yapıyoruz, kime inanıyoruz. Uzatmaya gerek yok, fiil ve tavrımız ortada.

Şöyle düşünemeyiz:  Ameller niyetlere göre “biz öyle yapmak istemedik, onların hürmetine derken ortak koşmuyoruz.”Bu savunma ve mazeret, bizi kurtarmaz. İyi niyet gibi düşünüyoruz fakat fiil ve davranışımız yaptıklarımız Kur’an a uygun değil, bunu da yüce Allah’ımız açıklıyor.

Canım, Peygamber’ler, melekler, veli ve evliyalar bizim gibi olur mu onlara farklı bir isim ve sıfat verilmesi lazım. Allah’ımızın verdiği isim ve sıfat yetmiyor mu niçin beğenmiyoruz? az mı? Cenab-ı Allah’ımız Peygamber’im demiş, melek demiş,  veli evliya demiş bu sıfat ve isimlerin mana ve anlamlarının                  yerine aracı kurtarıcı dersek dengeler bozulur, burnumuzu Allah’ın işine, yetkisine, gücüne sokmuş oluruz.

Hz İsa’ya Hıristiyanların yaptığı iyi niyet değil miydi?  Allah’ımızın verdiği peygamberlik payesini, rütbesini, unvanının yanına ortaklık vasfını, aracılık, kurtarıcılık, hürmetçilik vasıflarını iyi niyetle koydular. Allah’ımız da bunun yanlış ve şirk olduğunu Kur’an da açıkladı. Elbet de isteyen istediği gibi inanıp iman edecektir. Ya Allah’ın dediği gibi arı, duru, tertemiz bir din anlayışı, yahutta biraz Allah’ın emrinden, biraz da âlimlerin, bilginlerin sözünden karma bir din anlayışı. Aklı olan düşünür hesap yapar.

Âlimler bilginler Allah’ın emrinden dışarı çıkmazlar ve kendi görüş ve düşüncelerini dine katmazlar. Katanlar ve katılmasını isteyenler aldanır, kaybederler. Bunları açıklayıp temizlemek de Müslümanlara düşen bir görev ve farzdır. Temizleyip arı duru tertemiz, bozulmamış bir imana teslim olmalıyız.

Bakara 8. 9: “İnsanlardan bazıları da var ki, Allah’a ve ahiret gününe iman ettik derler, oysa iman etmemişlerdir. Allah’ı ve müminleri aldatmaya çağıranlar hâlbuki yalnızca kendilerini aldatırlar da farkında değillerdir.”

Tabi ki Yüce Allah’ımızın emirlerine uymayıp Kur’an’dan beslenemeyenler bu boşluğu başka kaynaklara başvurarak dolduracaklarını zannederler ve kuruntu, ham hayal, boş söz, hayalî düşünce, avuntu içinde yüzerler.

Nisa 119: “Onları mutlaka saptıracağım, muhakkak onları boş kuruntulara boğacağım.”

Nisa 120: “Şeytan onlara söz verir ve onları ümitlendirir. Hâlbuki şeytanın onlara söz vermesi ümniyye avuntu ve aldatmacadan, boş sözden başka bir şey değildir.”

Bu ayetlere göre ümniyye, avuntu, ütopya, ham hayal, sadece kuruntu değil vaad ve avuntuyu da ertelemektedir. Ümniyye olmayacak bir şeye olacak diye güvenip sonunda hüsrana uğrayıp yıkılmaktır.

Kişinin kendi kazandıklarına değil de başkaları-nın yardımlarına güvenmesi, Hz Peygamber’imizin ümmeti olmak, bir cemaate, bir tarikata mensup olmayı ebedi kurtuluş için yeterli görmesi şeytanın ve insan şeytanlarının düşürdüğü ütopya ve ümniyye dir.